Marc Didden is columnist en filmmaker. Onder de noemer R-E-S-P-E-C-T schrijft hij wekelijks over wie en wat hem heeft ontroerd. Meer…
De werknemers van Ford Genk verlaten voor het laatst hun fabriek. Sommigen werkten er langer dan 30 jaar, voor velen was dit dan ook een emotioneel afscheid. Het einde van een bijna 52-jaar durend tijdperk in Limburg.
Nam semper lacus eu enim sagittis vitae malesuada libero molestie. Nunc orci risus, iaculis at aliquet vitae, hendrerit at est. Proin quis sapien nec eros tempor sodales. Curabitur et lacus sed orci rhoncus luctus. Mauris gravida eleifend est vel sodales. Vestibulum mattis pulvinar mi, faucibus rutrum dui ultrices non. Vestibulum sollicitudin lacus non nisl dignissim facilisis. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Pellentesque facilisis semper congue.
“Op een manier leef ik in een luchtbel. Ik negeer gewoon de wereld. Ik ben in mijn schrijfzone, of ik ben volledig los. Dat is eigenlijk geen goed gevoel. Misschien is dat een tijdje leuk. Maar het is te egoïstisch.” En toch is Jamie Lidell zeer charmant. De Britse muzikant en soulartiest ‘opent zich voor jou’. Oprecht en uitgesproken praat hij over perfectionistisch zijn, de druk die zijn ouders hem oplegden, drugs nemen, de obsessie voor geluid, zijn depressie, de bewondering voor Prince en Michael Jackson, en amper geld hebben. Lees meer…
Een portret van film producer / ondernemer Mariano Vanhoof. Samen met regisseur Geoffrey Enthoven richtte hij Fobic Films op. Samen hebben ze reeds verschillende Vlaamse topfilms gemaakt, de meest bekende is Hasta la vista. Bekijk hieronder de portretreeks van Mariano en Geoffrey.
“Nee, ik ben niet meer in de gebouwen aan de Medialaan geweest. En dat is het enige waar ik spijt van heb.” Lynn Wesenbeek spreekt. Na 25 jaar op VTM en een zelf gekozen sabbatjaar lonkt binnenkort een ander leven. 50 jaar is ze intussen. “Als ik de balans maak, zijn er eigenlijk veel meer goede dingen. Je krijgt veel meer rust, evenwicht, bagage, je laat je niet opjagen.”
Lees verder op www.intervista.be…
Dat hij eigenlijk in Monaco wilde blijven, maar door zijn vriendin Lore nu opnieuw in België woont. Dat hij als kind elke dag futuristische fietsen tekende. En dat hij de grootsheid van zijn palmares pas na zijn carrière wil beseffen. “Voor Nieuwjaar kocht ik voor onze pa dat boek ‘Top 100 van het Belgische Wielrennen’. En ik stond al op 5. Dat is immens. In mijn kop probeer ik het te minimaliseren zodat het minder groots wordt.” Tom Boonen praat zoals hij koerst: met een natuurlijke flair.
Lees verder op www.intervista.be.